Análise verbo do deber de declarar da vítima de violencia de xénero no proceso penal
Ver/ abrir
Use este enlace para citar
http://hdl.handle.net/2183/15829Coleccións
Metadatos
Mostrar o rexistro completo do ítemTítulo
Análise verbo do deber de declarar da vítima de violencia de xénero no proceso penalAutor(es)
Data
2014Cita bibliográfica
II Xornada Universitaria Galega en Xénero, XUGeX: roles de xénero nun mundo globalizado. Edición a cargo de Ana Jesús López Díaz, Anabel González Penín, Eva Aguayo Lorenzo. Universidade da Coruña, 2014, 120-123. ISBN: 978-84-9749-599-8
Resumo
[RESUMO] O artigo 416 da Lei de Axuizamento Criminal establece que están dispensadas/os da obriga de declarar determinadas/os parentes da/o procesada/o. Do precepto cabe inferir que o deseño do réxime xurídico da dispensa do deber de declarar acaba por imposibilitar para a meirande parte dos casos a persecución penal de delitos relacionados coa violencia de xénero2. E isto porque cando a vítima decide acollerse á dispensa, o impacto que xera na actividade probatoria do proceso, é mais que significativo pois, dado o habitual contexto onde se cometen este tipo de delitos, a declaración da vítima constitúe na maioría dos supostos, a única proba de cargo suficiente para enervar a presunción de inocencia. Dobremente grave se se considera que en non poucas ocasións, o acollemento á dispensa por parte da vítima non é froito da súa libre vontade, senón dos sentimentos derivados de cadros de vitimización profunda, perpetuándose así o ciclo da violencia. No presente traballo preténdese rebater os argumentos das concepcións que dende una óptica paternalista apostan por negaren, pola vía dos feitos, o dereito á dispensa ás vítimas de violencia de xénero para viabilizar o proceso.
Palabras chave
Dispensa
Violencia de xénero
Proceso penal
Violencia de xénero
Proceso penal
ISBN
978-84-9749-599-8