Mostrar o rexistro simple do ítem

dc.contributor.authorLeón Casero, Jorge
dc.contributor.authorCastejón, José María
dc.date.accessioned2021-04-28T08:51:03Z
dc.date.available2021-04-28T08:51:03Z
dc.date.issued2020-12-31
dc.identifier.citationLeón Casero, Jorge, and José María Castejón Esteban. 2020. “Rituales De Libertad: Disciplina Y biopolítica De La Arquitectura Docente”. Boletín Académico 10 (December). A Coruña:62-83. https://doi.org/10.17979/bac.2020.10.0.5747.es_ES
dc.identifier.issn2173-6723
dc.identifier.issn0213-3474
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/2183/27844
dc.description.abstract[Resumen] Según Michel Foucault y Peter Sloterdijk la arquitectura es un conjunto de técnicas y dispositivos materiales cuyo objetivo es producir sujetos domesticados según un tipo específico de poder. La arquitectura propia del poder disciplinar pretende producir individuos homogéneos acordes con una norma ideal definida a priori a través de unos rituales espaciales lineales y unívocos. En cambio, la arquitectura propia del poder biopolítico utiliza la interconexión de espacios y la indeterminación programática con el objetivo de hacer funcionar la libertad de las personas como medio de auto-domesticación productiva. Dado que la arquitectura docente es una de las principales categorías arquitectónicas involucradas en la producción de sujetos, analizamos tres proyectos paradigmáticos –el colegio Sant’Elia de Giuseppe Terragni, la escuela en Broni de Aldo Rossi y el McCormick Tribune Campus Center de OMA- que muestran el modo en que la arquitectura ritualiza la conducta de sus usuarios.es_ES
dc.description.abstract[Abstract] According to Michel Foucault and Peter Sloterdijk, architecture is a set of techniques and material devices whose objective is to produce domesticated subjects according to a specific type of power. The architecture of disciplinary power aims to produce homogeneous individuals in accordance with an ideal norm defined a priori through linear and univocal spatial rituals. Instead, the architecture of biopolitical power uses the interconnection of spaces and programmatic indeterminacy with the aim of making people’s freedom work as a means of productive self-domestication. Given that educational architecture is one of the main architectural categories involved in the production of subjects, we analyze three paradigmatic projects —Sant’Elia school by Giuseppe Terragni, Aldo Rossi school in Broni and OMA’s McCormick Tribune Campus Center— which show how architecture ritualizes the behavior of its users.es_ES
dc.language.isoenges_ES
dc.language.isospaes_ES
dc.publisherUniversidade da Coruñaes_ES
dc.relation.urihttps://doi.org/10.17979/bac.2020.10.0.5747es_ES
dc.rightsAtribución-NoComercial-CompartirIgual 4.0 Internacional (CC BY-NC-SA 4.0)es_ES
dc.rights.urihttps://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/
dc.subjectArquitectura docente
dc.subjectAntropo-técnicas
dc.subjectColegio Sant’Elia de Giuseppe Terragni
dc.subjectEscuela en Broni de Aldo Rossi
dc.subjectMcCormick Tribune Campus Center de OMA
dc.titleRituales de libertad: disciplina y biopolítica de la arquitectura docentees_ES
dc.title.alternativeRituals of Freedom: Discipline and Biopolitics in Educational Architecturees_ES
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/articlees_ES
dc.rights.accessinfo:eu-repo/semantics/openAccesses_ES
dc.date.updated2021-04-27T13:05:27Z
UDC.journalTitleBoletín Académicoes_ES
UDC.volume10es_ES
UDC.startPage62es_ES
UDC.endPage83es_ES
dc.identifier.doi10.17979/bac.2020.10.0.5747


Ficheiros no ítem

Thumbnail

Este ítem aparece na(s) seguinte(s) colección(s)

Mostrar o rexistro simple do ítem