Mostrar o rexistro simple do ítem
Configuración jurídica del receptum nautarum, cauponum et stabulariorum y evolución de la responsabilidad recepticia en el derecho romano
dc.contributor.author | Salazar Revuelta, María | |
dc.date.accessioned | 2009-09-25T10:34:07Z | |
dc.date.available | 2009-09-25T10:34:07Z | |
dc.date.issued | 2006 | |
dc.identifier.citation | Anuario da Facultade de Dereito da Universidade da Coruña, 2006, 10: 1083-1100 ISSN: 1138-039X | es_ES |
dc.identifier.issn | 1138-039X | |
dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/2183/2429 | |
dc.description.abstract | [Resumen] La particular responsabilidad sine culpa que deriva del receptum nautarum, cauponum et stabulariorum surge, en origen, de un pacto expreso entre las partes, sancionado por el ius praetorium a través de una específica actio in factum. Dicho pactum se configura autónomamente respecto de la relación contractual que rige el transporte marítimo y terrestre: concretamente, locatio-conductio y depositum. Ahora bien, ya en época clásica tardía comienza a entenderse el receptum subsumido en el contrato como elemento natural de éste, tácitamente realizado con la simple recepción o aceptación de las mercancías. Así se sigue concibiendo en época justinianea, si bien encuadrado en la teoría de la culpa, por medio de presunciones de culpa del tipo “in utendo/habendo o adhibendo”, conforme a la tendencia justinianea de subjetivar el “periculum empresarial”. De ahí que la responsabilidad por custodia del derecho clásico pase a ser considerada un tipo de diligentia (diligentia exactissima) con su único límite en el casus maior. En definitiva no se trata más que de una responsabilidad formalmente subjetiva, pero sustancialmente objetiva. | es_ES |
dc.description.abstract | [Abstract] The particular responsibility sine culpa which derives from receptum nautarum, cauponum et stabulariorum originally develops from a specific deal between the parties, protected by ius praetorium through a specific actio in factum. Such pactum takes shape autonomously with respect to the deal which was valid for land and sea transport: that is to say, locatio-conductio and depositum. Nevertheless, in the late classical period receptum starts to be considered as something within the deal, as if it belonged to it. It is understood that simply receiving or accepting the goods involves agreeing on the deal. In Justinean times it is considered in the same way, although it is related to the theory of fault, through presumptions of faults such as in utendo/habendo o adhibendo according to the Justinean tendency of subjectivizing business periculum. Thus, the responsibility for custody in Classical Law is now considered a kind of diligentia (diligentia exactissima), being casus maior the only limit. All in all, It is only a formally subjective responsibility which is substantially objective. | es_ES |
dc.language.iso | spa | es_ES |
dc.publisher | Universidade da Coruña | es_ES |
dc.subject | Recipere | es_ES |
dc.subject | Receptum | es_ES |
dc.subject | Receptum nautarum | es_ES |
dc.subject | Cauponum et stabulariorum | es_ES |
dc.subject | Nautae | es_ES |
dc.subject | Caupones | es_ES |
dc.subject | Stabularii | es_ES |
dc.subject | Transporte marítimo y terrestre | es_ES |
dc.subject | Exercitio negotiationum | es_ES |
dc.subject | Pactum | es_ES |
dc.subject | Ius praetorium | es_ES |
dc.subject | Actio de recepto | es_ES |
dc.subject | Actio in factum | es_ES |
dc.subject | Responsabilidad sine culpa | es_ES |
dc.subject | Responsabilidad objetiva | es_ES |
dc.title | Configuración jurídica del receptum nautarum, cauponum et stabulariorum y evolución de la responsabilidad recepticia en el derecho romano | es_ES |
dc.type | info:eu-repo/semantics/article | es_ES |
dc.rights.access | info:eu-repo/semantics/openAccess |