Configuración jurídica del receptum nautarum, cauponum et stabulariorum y evolución de la responsabilidad recepticia en el derecho romano

View/ Open
Use this link to cite
http://hdl.handle.net/2183/2429Collections
Metadata
Show full item recordTitle
Configuración jurídica del receptum nautarum, cauponum et stabulariorum y evolución de la responsabilidad recepticia en el derecho romanoAuthor(s)
Date
2006Citation
Anuario da Facultade de Dereito da Universidade da Coruña, 2006, 10: 1083-1100 ISSN: 1138-039X
Abstract
[Resumen] La particular responsabilidad sine culpa que deriva del receptum nautarum, cauponum
et stabulariorum surge, en origen, de un pacto expreso entre las partes, sancionado
por el ius praetorium a través de una específica actio in factum. Dicho pactum se
configura autónomamente respecto de la relación contractual que rige el transporte
marítimo y terrestre: concretamente, locatio-conductio y depositum. Ahora bien, ya en
época clásica tardía comienza a entenderse el receptum subsumido en el contrato como
elemento natural de éste, tácitamente realizado con la simple recepción o aceptación de
las mercancías. Así se sigue concibiendo en época justinianea, si bien encuadrado en la
teoría de la culpa, por medio de presunciones de culpa del tipo “in utendo/habendo o
adhibendo”, conforme a la tendencia justinianea de subjetivar el “periculum empresarial”.
De ahí que la responsabilidad por custodia del derecho clásico pase a ser considerada
un tipo de diligentia (diligentia exactissima) con su único límite en el casus
maior. En definitiva no se trata más que de una responsabilidad formalmente subjetiva,
pero sustancialmente objetiva. [Abstract] The particular responsibility sine culpa which derives from receptum nautarum,
cauponum et stabulariorum originally develops from a specific deal between the parties,
protected by ius praetorium through a specific actio in factum. Such pactum takes
shape autonomously with respect to the deal which was valid for land and sea transport:
that is to say, locatio-conductio and depositum. Nevertheless, in the late classical period
receptum starts to be considered as something within the deal, as if it belonged to it. It
is understood that simply receiving or accepting the goods involves agreeing on the
deal. In Justinean times it is considered in the same way, although it is related to the theory
of fault, through presumptions of faults such as in utendo/habendo o adhibendo
according to the Justinean tendency of subjectivizing business periculum. Thus, the responsibility
for custody in Classical Law is now considered a kind of diligentia (diligentia exactissima), being casus maior the only limit. All in all, It is only a formally
subjective responsibility which is substantially objective.
Keywords
Recipere
Receptum
Receptum nautarum
Cauponum et stabulariorum
Nautae
Caupones
Stabularii
Transporte marítimo y terrestre
Exercitio negotiationum
Pactum
Ius praetorium
Actio de recepto
Actio in factum
Responsabilidad sine culpa
Responsabilidad objetiva
Receptum
Receptum nautarum
Cauponum et stabulariorum
Nautae
Caupones
Stabularii
Transporte marítimo y terrestre
Exercitio negotiationum
Pactum
Ius praetorium
Actio de recepto
Actio in factum
Responsabilidad sine culpa
Responsabilidad objetiva
ISSN
1138-039X