Assessment of Mussel Shells for the Development of Different Bio-Based Building Materials

Use this link to cite
http://hdl.handle.net/2183/26641
Except where otherwise noted, this item's license is described as Atribución-NoComercial-SinDerivadas 4.0 España
Collections
- Teses de doutoramento [2219]
Metadata
Show full item recordTitle
Assessment of Mussel Shells for the Development of Different Bio-Based Building MaterialsAlternative Title(s)
Avaliación da cuncha de mexillón para o desenvolvemento de diferentes biomateriais de construcciónAuthor(s)
Directors
Carro-López, DiegoGonzález-Fonteboa, Belén
Date
2020Abstract
[Abstract]
Assessment of mussel shells for the development of different bio‐based
building materials
Cultured mussels are produced worldwide, and Spain is one of the top producers, being the shores
of Galicia the centre of this industry, with an annual production in Galicia of about 200,000 tonnes.
These mussels are sold in fresh although a large fraction is processed and commercialized canned
(approximately 38%). This canning industry sells only the flesh discarding the shells that
subsequently become a by‐product. The estimation of waste generation of this industry only in
Galicia is of 25,000 annual tonnes. The management of this waste is not solved and nowadays some
of the waste is dumped in uncontrolled landfills. This is also a global problem and it was approached
in numerous publications since the 1990s.
This doctoral thesis analyses the use of mussel shells as bio‐based building material in different
applications such as aggregates for the manufacture of concrete, innovative coating mortars and as
loose‐fill insulation.
The mussel shell was heat‐treated at 135 °C for 30 minutes and then crushed and sieved to produce
gravel and sand. The aggregate are composed mainly of calcium carbonate (>95%) with traces of
organic compounds and small amounts of sulphate and chloride.
The first application considered was the production of plain concrete. The results lead to establish
that mussel shell replacement should be limited to 25% of fine or coarse aggregates, or 12.5% of
both fine and coarse aggregates. With these percentages the concrete displays a correct behaviour
and an interesting aesthetic finishing with fragments of seashells.
The second application was mortars for coatings, in these, the 25%, 50% and 75% of the aggregate
was replaced by shell aggregates. The binders considered were cement and lime that was studied
as sustainable alternative. The cement‐based mortars agreed with the results in concrete with a
recommended replacement rate of 25%. This limit is also the recommendation for the lime mortars,
although with larger quantities the changes are not severe, and the finishing could be appealing.
Mussel shell aggregates affect workability, density, and mechanical properties of coating mortars
with both binders. Also, the capillary uptake was reduced alongside with the enhancement of water
retention. This was attributed mainly to the organic matter content and flaky shape. This two
parameters also affect the carbonation of lime mortars, at young ages it was decreased while the
total carbonated area was increased at old ages when compared with baseline.
The third application was to use mussel shell aggregate as loose fill material. This mussel shell
material has been found suitable for using as building insulation material. Mussel shell confined
inside an enclosed space (e.g. a wooden box) has a thermal conductivity similar to that of a light
conifer wood, so it can be considered a material with low thermal conductivity. In addition, the
material displays an acoustic behaviour comparable to others commercialised insulation materials.
This research work was part of the Biovalvo Project "Assessment of Galician bivalve shell in the
construction sector ". The last step of this project was the erection of an experimental building that
includes all the building materials described in this research: roof, walls, floor and foundation
included mussel shells with very good outcomes. The results of this experience will be published in
scientific papers after this document although a description of the building and the preliminary
results are presented in annex A of this thesis. [Resumen]
Evaluación de las conchas de mejillón para el desarrollo de diferentes
biomateriales de construcción
España es uno de los principales productores mundiales de mejillón, siendo las costas de Galicia el
centro de esta industria, con una producción anual de aproximadamente 200,000 toneladas. Estos
mejillones se venden frescos, aunque una gran fracción se procesa y comercializa en conserva
(aproximadamente el 38%). Esta industria conservera vende solo la carne desechando las conchas
que posteriormente se convierten en un subproducto. La estimación de la generación de residuos
de esta industria solo en Galicia es de 25,000 toneladas anuales, pero no todos los residuos se
reciclan y hoy en día gran parte de estos terminan en vertederos no controlados. Este es también
un problema global, que ha sido abordado en numerosas publicaciones desde los años 90.
Esta tesis doctoral analiza el uso de conchas de mejillón como biomaterial de construcción en
diferentes aplicaciones como áridos para la fabricación de hormigón, morteros de revestimiento
innovadores y como relleno suelto para aislamiento.
La concha de mejillón fue tratada térmicamente a 135 °C durante 30 minutos y luego triturada y
tamizada para producir arena y grava. El árido está compuesto principalmente de carbonato cálcico
(> 95%) con trazas de compuestos orgánicos y pequeñas cantidades de sulfato y cloruro.
La primera aplicación considerada fue la producción de hormigón en masa. Los resultados conducen
a establecer que la sustitución de la concha de mejillón debe limitarse al 25% de los áridos finos o
gruesos, o al 12.5% de los áridos finos y gruesos juntos. Con estos porcentajes, el hormigón muestra
un comportamiento correcto y, al pulirse, se consigue un interesante acabado estético con
fragmentos vistos de conchas marinas.
La segunda aplicación fueron los morteros de revestimientos, en estos, el 25%, 50% y 75% del árido
fue reemplazado por áridos de mejillón. Los ligantes considerados fueron el cemento y la cal. Los
áridos de mejillón afectan la trabajabilidad, la densidad y las propiedades mecánicas de las mezclas.
También se reduce considerablemente la absorción capilar. Esto se atribuyó principalmente al
contenido de materia orgánica y la forma lajosa de las conchas. Estos dos parámetros también
afectan a la carbonatación de los morteros de cal, reduciéndose el avance a edades tempranas con
respecto al patrón mientras que el área carbonatada total se incrementó a edades avanzadas con el
contenido de mejillón. El límite de sustitución recomendado para los morteros de revestimiento es
del 25%, aunque en el caso de la cal con mayores porcentajes los cambios no son severos.
La tercera aplicación fue el uso como material de relleno suelto. Las conchas de mejillón confinadas
dentro de un espacio cerrado (una caja de madera) tienen una conductividad térmica similar a la de
una madera de conífera ligera, por lo que puede considerarse un material con baja conductividad
térmica. Además, el material muestra un comportamiento acústico como el de otros materiales
aislantes comercializados.
Este trabajo de investigación nació en el marco del Proyecto Biovalvo "Valoración de las conchas
bivalvos gallegos en el ámbito de la construcción". El último paso de este proyecto fue la
construcción de un edificio experimental que incluye todos los materiales de construcción descritos
en esta investigación. Se incluyeron conchas de mejillón en el techo, las paredes, el suelo y los
cimientos del edificio. Los resultados de esta experiencia se publicarán en documentos científicos
posteriores, aunque una descripción del edificio y los resultados preliminares se presentan en el Anexo A de esta tesis. [Resumo]
Avaliación da cuncha de mexillón para o desenvolvemento de diferentes
biomateriais de construción
España é un dos principais produtores mundiais de mexillón, sendo as costas de Galicia o centro
desta industria, cunha produción anual de aproximadamente 200.000 toneladas. Estes mexillóns
véndense frescos, aínda que unha gran fracción procésase e comercializa en conserva
(aproximadamente o 38%). Esta industria conserveira vende só a carne refugando as cunchas que
posteriormente se converten nun subproducto. A estimación da xeración de residuos desta
industria só en Galicia é de 25.000 toneladas anuais, pero non todos os residuos recíclanse e hoxe
en día gran parte destes terminan en vertedoiros non controlados. Este é tamén un problema global,
que foi abordado en numerosas publicacións dende os anos 90.
Esta tese doutoral analiza o uso de cunchas de mexillón como biomaterial de construción para o seu
uso en diferentes aplicacións como áridos para a fabricación de formigón, morteiros de
revestimento innovadores e como recheo solto para illamento.
A cuncha de mexillón foi tratada térmicamente a 135 °C durante 30 minutos e logo triturada e
tamizada para producir grava e area. O árido está composto principalmente de carbonato cálcico (>
95%) con trazas de compostos orgánicos e pequenas cantidades de sulfato e cloruro.
A primeira aplicación considerada foi a produción de formigón en masa. Os resultados conducen a
establecer que a substitución da cuncha de mexillón debe limitarse ao 25% dos áridos finos ou
grosos, ou ao 12.5% dos áridos finos e grosos xuntos. Con estas porcentaxes, o formigón mostra un
comportamento correcto e, ao puírse, conséguese un interesante acabado estético con fragmentos
vistos de cunchas mariñas.
A segunda aplicación foron os morteiros de revestimentos, nestes, o 25%, 50% e 75% do árido foi
substituído por áridos de mexillón. Os ligantes considerados foron o cemento e o cal. Os áridos de
mexillón afectan a trabajabilidad, a densidade e as propiedades mecánicas das mesturas. Tamén se
reduce considerablemente a absorción capilar. Isto atribuíuse principalmente ao contido de materia
orgánica e a forma lajosa das cunchas. Estes dous parámetros tamén afectan á carbonatación dos
morteiros de cal, reducíndose o avance a idades temperás con respecto ao patrón mentres que a
área carbonatada total incrementouse a idades avanzadas co contido de mexillón. O límite de
substitución recomendado para os morteiros de revestimento é do 25%, aínda que no caso do cal
con maiores porcentaxes os cambios non son severos.
A terceira aplicación foi o uso como material de recheo solto. As cunchas de mexillón confinadas
dentro dun espazo pechado (unha caixa de madeira) teñen unha condutividade térmica similar á
dunha madeira de conífera lixeira, polo que pode considerarse un material con baixa condutividade
térmica. Ademais, o material mostra un comportamento acústico como o doutros materiais illantes
comercializados.
Este traballo de investigación naceu no marco do Proxecto Biovalvo "Valoración das cunchas
bivalvos galegos no ámbito da construción". O último paso deste proxecto foi a construción dun
edificio experimental que inclúe todos os materiais de construción descritos nesta investigación.
Incluíronse cunchas de mexillón no teito, nas paredes, no chan e nos cimentos do edificio. Os
resultados desta experiencia publicaranse en documentos científicos posteriores, aínda que unha
descrición do edificio e os resultados preliminares preséntanse no anexo A de esta tese.
Keywords
Mejillones-Industria
Construcción-Aspecto del medio ambiente
Biomateriales
Arquitectura sostenible
Construcción-Aspecto del medio ambiente
Biomateriales
Arquitectura sostenible
Rights
Atribución-NoComercial-SinDerivadas 4.0 España