Mostrar o rexistro simple do ítem

dc.contributor.advisorAlonso Ibáñez, María Rosario
dc.contributor.advisorSanz Larruga, Francisco Javier
dc.contributor.advisorColina Garea, Rafael (Titor)
dc.contributor.authorDiz Rodríguez, María
dc.date.accessioned2019-12-04T08:01:27Z
dc.date.available2019-12-04T08:01:27Z
dc.date.issued2019
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/2183/24426
dc.descriptionPrograma Oficial de Doctorado en Derecho. 5010V01es_ES
dc.description.abstract[Resumen] La demanda de acceso al disfrute de los bienes culturales es un rasgo común del mundo actual, marcado por la globalización y donde cada sitio posee un patrimonio arquitectónico único, cargado de valores irrepetibles, que refleja su identidad y una trayectoria histórica particular. Poder apreciar y comprender los inmuebles que lo integran, contemplarlos “in situ” y recorrer sus espacios más significativos se reconoce hoy como parte del derecho fundamental de acceso y participación en la vida cultural, por su vinculación con la dignidad humana y el enriquecimiento que su realización comporta. A su vez, eso implica fomentar la protección del patrimonio y la promoción turística, activos principales para el desarrollo territorial sostenible en muchas regiones emergentes. Por todo lo cual, los poderes públicos deben promover y garantizar la conservación, valorización y difusión de ese sector para el goce colectivo. El presente trabajo analiza en profundidad el ordenamiento internacional y la legislación sectorial española en la materia, con el doble objeto de contribuir a la construcción dogmática de ese derecho cultural y averiguar si la regulación española vigente es adecuada y suficiente para asegurar la efectividad de las medidas orientadas la fruición del patrimonio arquitectónico protegido (construcciones, conjuntos y lugares).es_ES
dc.description.abstract[Resumo] A demanda de acceso ao goce dos bens culturais é un rasgo común do mundo actual, marcado pola globalización e onde cada sitio posúe un patrimonio arquitectónico único, cargado de valores irrepetibles, que reflicte a súa identidade e unha traxectoria histórica particular. Poder apreciar e comprender os inmobles que o integran, contemplalos “in situ” e percorrer os seus espazos máis significativos recoñécese hoxe como parte do dereito fundamental de acceso e participación á vida cultural, pola súa vinculación coa dignidade humana e o enriquecemento que a súa realización comporta. Á súa vez, iso implica fomentar a protección do patrimonio e a promoción turística, activos principais para o desenvolvemento territorial sustentable en moitas rexións emerxentes. Por todo o cal, os poderes públicos deben promover e garantir a conservación, valorización e difusión dese sector para o goce colectivo. O presente traballo analiza en profundidade o ordenamento internacional e a lexislación sectorial española na materia, co dobre obxecto de contribuír á construción dogmática dese dereito cultural e pescudar se a regulación española vixente é adecuada e suficiente para asegurar a efectividade das medidas orientadas a fruición do patrimonio arquitectónico protexido (construcións, conxuntos e lugares).es_ES
dc.description.abstract[Abstract] The demand for access to the enjoyment of the cultural legacy is a common feature of today´s world characterized by globalization and where each region possesses a unique architectural heritage, full of unrepeatable values, which reflects its identity and a particular historical trajectory. To be able to appreciate and understand that real wealth, to contemplate it "in situ" and to tour its most significant indoor and outdoor spaces, it is now recognized as a part of the right to access and take part in cultural life because of its relationship with human dignity and the spiritual enrichment that its realization entails. At the same time this involves protecting heritage and tourism promotion, two activities that play an important role in promoting sustainable development in developing territories. For all these reasons, the public authorities must take proactive measures to ensure the preservation, enhancement and dissemination of such heritage sector for collective enjoyment. This paper provides an in-depth study of the international legal system and the Spanish sectoral legislation, with the dual aim of contributing to the dogmatic construction of this cultural right and to ascertain whether the current Spanish law is suitable and sufficient to ensure the effectiveness of measures aimed at the access to architectural heritage (architectural works, groups of buildings and sites).es_ES
dc.language.isospaes_ES
dc.rightsOs titulares dos dereitos de propiedade intelectual autorizan a visualización do contido desta tese a través de Internet, así como a súa reproducción, gravación en soporte informático ou impresión para o seu uso privado e/ou con fins de estudo e de investigación. En nengún caso se permite o uso lucrativo deste documento. Estos dereitos afectan tanto ó resumo da tese como o seu contido Los titulares de los derechos de propiedad intelectual autorizan la visualización del contenido de esta tesis a través de Internet, así como su repoducción, grabación en soporte informático o impresión para su uso privado o con fines de investigación. En ningún caso se permite el uso lucrativo de este documento. Estos derechos afectan tanto al resumen de la tesis como a su contenidoes_ES
dc.subjectPatrimonio arquitectónico-Españaes_ES
dc.subjectCultura y derechoes_ES
dc.subjectPatrimonio cultural-Derecho-Españaes_ES
dc.titleEl régimen jurídico del acceso al disfrute del patrimonio cultural arquitectónico en Españaes_ES
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/doctoralThesises_ES
dc.rights.accessinfo:eu-repo/semantics/openAccesses_ES


Ficheiros no ítem

Thumbnail

Este ítem aparece na(s) seguinte(s) colección(s)

Mostrar o rexistro simple do ítem