Inversión privada, gasto público y presión tributaria

Use this link to cite
http://hdl.handle.net/2183/20268Collections
- Teses de doutoramento [2187]
Metadata
Show full item recordTitle
Inversión privada, gasto público y presión tributariaAuthor(s)
Directors
Iglesias, EmmaDate
2018Abstract
[Resumen]
Esta
tesis
doctoral
analiza
los
determinantes
de
la
inversión
privada,
usando
como
punto
de
partida
la
hipótesis
de
Harberger
(1964),
que
predice
que
los
cambios
en
la
presión
tributaria
y
la
actuación
del
Estado
afectan
significativamente
a
la
inversión
privada.
El
capítulo
1
busca
evidencia
empírica
acerca
de
si
un
aumento
de
los
impuestos,
del
gasto
público
y
en
general,
un
estado
muy
intervencionista
estimula
o
desestimula
la
inversión
privada
en
América
Latina.
Usando
los
mismos
determinantes
de
la
inversión
privada
que
Caballero-‐Urdiales
y
López-‐Gallardo
(2012),
extendemos
su
análisis
de
cinco
países
latinoamericanos
a
toda
América
Latina.
Los
resultados
a
partir
de
nuestras
elasticidades
estimadas
muestran
evidencia
consistente
con
tres
hipótesis:
(1)
que
la
presión
tributaria
(impuestos
sobre
renta
y
consumo)
tiene
efectos
significativos
en
la
inversión
privada;
(2)
que
la
inversión
pública
tiene
un
efecto
de
crowding
out
con
la
inversión
privada;
(3)
y
que
para
estimular
la
inversión
privada,
se
prefiere
que
el
gobierno
sea
poco
intervencionista.
El
capítulo
2
usando
el
mismo
modelo
que
Caballero-‐Urdiales
et
al
(2012)
y
Brito-‐Gaona
e
Iglesias
(2017a)
aplicaron
a
países
latino-‐americanos,
extendemos
su
análisis
a
la
Unión
Europea
(UE)
para
analizar
los
determinantes
de
la
inversión
privada.
Los
resultados
muestran
evidencia
consistente
con
tres
hipótesis
muy
diferentes
a
las
encontradas
para
América
Latina:
Primero,
a
corto
plazo,
impuestos
sobre
consumo
y
sobre
la
renta
tienen
efectos
significativos
sobre
la
inversión
privada,
mientras
que
en
el
largo
plazo,
solo
el
impuesto
sobre
la
renta
es
significativo
pero
con
signo
positivo
en
lugar
de
negativo
como
sucede
en
América
Latina.
Ello
se
puede
justificar
ya
que
en
la
UE
y
en
Europa
en
general,
los
impuestos
a
la
renta
de
entidades
corporativas
son
de
las
más
bajas
a
nivel
mundial
y
más
bajas
que
en
América
Latina.
El
riesgo
de
la
inversión
privada
es
en
alta
medida
soportado
por
dichas
entidades
corporativas,
y
aumentos
de
los
impuestos
a
la
renta
no
corporativos
fomenta
la
inversión
al
buscar
los
inversores
beneficiarse
de
la
ventaja
fiscal
de
los
impuestos
de
la
renta
corporativos
versus
los
no
corporativos.
Segundo,
al
contrario
que
en
Latino-‐América,
la
inversión
pública
tiene
un
efecto
crowding
in
con
la
inversión
privada,
a
corto
y
a
largo
plazo.
Y
tercero,
para
estimular
la
inversión
privada,
el
efecto
de
la
intervención
estatal
es
claramente
positivo
tanto
a
corto
como
a
largo
plazo,
de
nuevo
en
contraposición
a
lo
que
ocurre
en
América
Latina.
El
capítulo
3
analiza
empíricamente
los
determinantes
de
la
inversión
privada
en
las
24
provincias
de
Ecuador
en
el
periodo
2007-‐2014.
Dado
que
nuestro
análisis
es
a
nivel
provincial
y
no
podemos
usar
el
tipo
de
cambio
como
variable
representativa
del
sector
exterior
(como
hace
la
literatura
previa
del
análisis
de
los
determinantes
de
la
inversión
privada
–ver
Mendoza
et
al
(1997),
Caballero
et
al
(2012)
y
Brito-‐Gaona
e
Iglesias
(2017a,
2017b)-‐),
la
principal
novedad
que
proponemos
en
este
artículo
es
el
uso
de
las
remesas
para
capturar
la
influencia
del
sector
exterior
ecuatoriano.
Nuestros
resultados
muestran
evidencia
a
favor
de
tres
hipótesis:
(1)
a
corto
plazo,
la
presión
tributaria
(impuestos
sobre
renta
y
consumo)
tiene
efectos
significativos
en
la
inversión
privada
mientras
que
a
largo
plazo
sólo
el
gasto
público
y
las
remesas
son
significativas;
(2)
la
inversión
pública
tiene
un efecto
de
crowding
out
con
la
inversión
privada
tanto
a
corto
como
a
largo
plazo;
(3)
y
que
para
estimular
la
inversión
privada,
se
prefiere
que
el
gobierno
sea
poco
intervencionista
tanto
a
corto
como
a
largo
plazo,
siendo
ésta
la
misma
conclusión
que
la
obtenida
por
Brito-‐
Gaona
e
Iglesias
(2017a)
para
todos
los
países
de
América
Latina.
Estas
conclusiones
son
especialmente
importantes
en
un
país
como
Ecuador,
donde
de
acuerdo
con
la
CEPAL
(2012),
el
gasto
fiscal
del
Ecuador
con
relación
al
producto
interno
bruto
(PIB)
es
el
más
elevado
de
América
Latina.
Con
estos
datos
podemos
inferir
que
el
Ecuador
es
uno
de
los
países
con
más
peso
del
sector
público,
en
relación
con
el
PIB,
pues
el
gasto
fiscal
de
2012
equivale
al
30.5%
del
PIB
y
el
de
América
Latina
a
22.9%.
Nuestro
análisis
empírico
muestra
además
clara
evidencia
de
la
importancia
que
está
teniendo
las
remesas
en
el
incremento
de
la
inversión
privada
en
Ecuador. [Abstract]
This
doctoral
thesis
analyzes
the
determinants
of
private
investment,
using
as
a
starting
point
Harberger´s
hypothesis
(1964),
which
predicts
that
changes
in
tax
pressure
and
government´s
performance
significantly
affect
private
investment.
Chapter
1
looks
for
empirical
evidence
to
show
if
a
very
interventionist
government
stimulates
or
not
private
investment
in
Latin
America.
Using
the
same
model
as
Caballero-‐
Urdiales
y
López-‐Gallardo
(2012),
we
extend
their
analysis
from
five
Latin-‐American
countries
to
all
Latin
America.
The
results
from
our
estimated
elasticities
show
evidence
in
support
of
three
hypothesis:
(1)
that
tax
burden
(taxes
on
income
and
consumption)
has
significant
effects
on
private-‐investment;
(2)
that
public
investment
has
a
crowding
out
effect
with
private
investment;
(3)
and
that
in
order
to
stimulate
private
investment,
the
government
should
have
very
little
intervention.
In
chapter
2,
and
using
the
same
model
of
Caballero-‐Urdiales
et
al
(2012)
and
Brito-‐Gaona
e
Iglesias
(2017a)
that
was
applied
to
Latin-‐American
countries,
we
extend
their
analysis
to
the
European
Union
(EU)
in
order
to
analyze
the
determinants
of
private
investment.
Results
show
consistent
evidence
with
three
hypotheses
that
are
very
different
from
those
found
in
Latin-‐America:
First,
in
the
short-‐run,
both
consumption
and
income
taxes
have
significant
effects
on
private
investment,
while
in
the
long
run,
only
income
taxes
are
significant
although
with
a
positive
instead
of
a
negative
sign
as
in
Latin-‐America.
This
can
be
justified
because
in
the
EU
and
Europe
in
general,
corporate
income
taxes
are
the
lowest
at
world
level
and
much
lower
than
in
Latin-‐America.
Risk
investment
is,
in
large
extend,
supported
by
those
corporate
firms,
and
increases
in
non-‐corporative
income
taxes
increase
investment
because
investors
look
for
fiscal
benefits
in
corporate
income
taxes
versus
non-‐
corporative
ones.
Second,
opposite
to
what
happens
in
Latin-‐America,
public
investment
has
a
crowding
in
effect
with
private
investment
both
in
the
short
and
in
the
long
run.
And
third,
in
order
to
stimulate
private
investment,
government
intervention
has
a
positive
effect
both
in
the
short
and
the
long
term,
again
opposite
to
what
happens
in
Latin-‐America.
Finally,
chapter
3
analyzes
empirically
the
determinants
of
private
investment
in
the
24
provinces
in
Ecuador
in
the
2007-‐2014
period.
Since
our
analysis
is
at
the
province
level
and
we
cannot
use
the
exchange
rate
as
the
representative
variable
of
the
foreign
sector
(as
it
is
done
in
all
previous
literature
about
the
determinants
of
private
investment
–see
Mendoza
et
al
(1997),
Caballero
et
al
(2012)
and
Brito-‐Gaona
e
Iglesias
(2017a,
2017b)-‐),
the
main
novelty
that
we
propose
in
this
chapter
is
the
use
of
remittances
to
capture
the
effect
of
the
foreign
sector
in
Ecuador.
Our
results
show
evidence
in
favor
of
three
hypotheses:
(1)
in
the
short
run,
tax
burden
(taxes
on
revenue
and
consumption)
has
significant
effects
on
private
investment
while
in
the
long
term
only
public
expenditure
and
remittances
are
statistically
significant;
(2)
public
investment
has
a
crowding
out
effect
with
private
investment
both
in
the
short
and
long
term;
(3)
and
that
in
order
to
stimulate
private
investment,
the
government
should
have
very
little
intervention,
agreeing
with
the
same
conclusion
found
in
Brito-‐Gaona
and
Iglesias
(2017a)
for
all
countries
in
Latin
America.
These
conclusions
are
7
especially
important
in
a
country
such
as
Ecuador,
where
according
to
CEPAL
(2012),
Ecuador
has
the
highest
fiscal
expenditure
in
relation
to
gross
domestic
product
(GDP)
of
Latin
America.
Therefore,
we
can
infer
that
Ecuador
is
one
of
the
countries
with
highest
weight
of
its
public
sector,
in
relation
to
the
GDP,
since
fiscal
expenditure
in
2012
is
equivalent
to
30.5%
of
the
GDP
while
in
Latin
America
is
only
22.9%.
Our
empirical
analysis
shows
also
clear
evidence
of
the
importance
that
remittances
are
having
in
the
increase
of private
investment
in
Ecuador. [Resumo]
Esta
tese
doutoral
analiza
os
determinantes
do
investimento
privado,
utilizando
como
punto
de
partida
a
hipótese
de
Harberger
(1964),
que
prevé
que
os
cambios
na
carga
tributaria
e
acción
do
Estado
afecta
significativamente
o
investimento
privado.
O
capítulo
1
busca
evidencia
empírica
acerca
de
se
un
aumento
dos
impostos,
do
gasto
público
e
en
xeral,
un
estado
moi
intervencionista
estimula
ou
desestimula
o
investimento
privado
en
América
Latina.
Usando
os
mesmos
determinantes
do
investimento
privado
que
Caballero-‐Urdiales
e
López-‐Gallardo
(2012),
estendemos
a
súa
análise
de
cinco
países
latinoamericanos
a
toda
América
Latina.
Os
resultados
a
partir
das
nosas
elasticidades
estimadas
mostran
evidencia
consistente
con
tres
hipóteses:
(1)
que
a
presión
tributaria
(impostos
sobre
renda
e
consumo)
ten
efectos
significativos
no
investimento
privado;
(2)
que
o
investimento
público
ten
un
efecto
de
crowding
out
co
investimento
privado;
(3)
e
que
para
estimular
o
investimento
privado,
prefírese
que
o
goberno
sexa
pouco
intervencionista.
O
capítulo
2,
usando
o
mesmo
modelo
que
Caballero-‐Urdiales
et
al
(2012)
e
Brito-‐Gaona
e
Iglesias
(2017a)
aplicaron
a
países
latino-‐americanos,
estendemos
a
súa
análise
á
Unión
Europea
(UE)
para
analizar
os
determinantes
do
investimento
privado.
Os
resultados
mostran
evidencia
consistente
con
tres
hipóteses
moi
diferentes
ás
atopadas
para
América
Latina:
Primeiro,
a
curto
prazo,
impostos
sobre
consumo
e
sobre
a
renda
teñen
efectos
significativos
sobre
o
investimento
privado,
mentres
que
no
longo
prazo,
só
o
imposto
sobre
a
renda
é
significativo
pero
con
signo
positivo
en
lugar
de
negativo
como
sucede
en
América
Latina.
Iso
pódese
xustificar
xa
que
na
UE
e
en
Europa
en
xeral,
os
impostos
á
renda
de
entidades
corporativas
son
das
máis
baixas
a
nivel
mundial
e
máis
baixas
que
en
América
Latina.
O
risco
do
investimento
privado
é
en
alta
medida
soportado
polas
devanditas
entidades
corporativas,
e
aumentos
dos
impostos
á
renda
non
corporativos
fomenta
o
investimento
ao
buscar
os
investidores
beneficiarse
da
vantaxe
fiscal
dos
impostos
da
renda
corporativos
versus
os
non
corporativos.
Segundo,
ao
contrario
que
en
Latino-‐América,
o
investimento
público
ten
un
efecto
crowding
in
co
investimento
privado,
a
curto
e
a
longo
prazo.
E
terceiro,
para
estimular
o
investimento
privado,
o
efecto
da
intervención
estatal
é
claramente
positivo tanto
a
curto
como
a
longo
prazo,
de
novo
en
contraposición
ao
que
ocorre
en
América
Latina.
O
capítulo
3
analiza
empíricamente
os
determinantes
do
investimento
privado
nas
24
provincias
de
Ecuador
no
período
2007-‐2014.
Dado
que
a
nosa
análise
é
a
nivel
provincial
e
non
podemos
usar
o
tipo
de
cambio
como
variable
representativa
do
sector
exterior
(como
fai
a
literatura
previa
da
análise
dos
determinantes
do
investimento
privado
-‐ver
Mendoza
et
al
(1997),
Caballero
et
al
(2012)
e
Brito-‐Gaona
e
Iglesias
(2017a,
2017b)-‐),
a
principal
novidade
que
propoñemos
neste
artigo
é
o
uso
das
remesas
para
capturar
a
influencia
do
sector
exterior
ecuatoriano.
Os
nosos
resultados
mostran
evidencia
a
favor
de
tres
hipóteses:
(1)
a
curto
prazo,
a
presión
tributaria
(impostos
sobre
renda
e
consumo)
ten
efectos
significativos
no
investimento
privado
mentres
que
a
longo
prazo
só
o
gasto
público
e
as
remesas
son
significativas;
(2)
o
investimento
público
ten
un
efecto
de
crowding
out
co investimento
privado
tanto
a
curto
como
a
longo
prazo;
(3)
e
que
para
estimular
o
investimento
privado,
prefírese
que
o
goberno
sexa
pouco
intervencionista
tanto
a
curto
como
a
longo
prazo,
sendo
ésta
a
mesma
conclusión
que
a
obtida
por
Brito-‐Gaona
e
Iglesias
(2017a)
para
todos
os
países
de
América
Latina.
Estas
conclusións
son
especialmente
importantes
nun
país
como
Ecuador,
onde
de
acordo
coa
CEPAL
(2012),
o
gasto
fiscal
do
Ecuador
con
relación
ao
produto
interno
bruto
(PIB)
é
o
máis
elevado
de
América
Latina.
Con
estes
datos
podemos
inferir
que
o
Ecuador
é
un
dos
países
con
máis
peso
do
sector
público,
en
relación
co
PIB,
pois
o
gasto
fiscal
de
2012
equivale
ao
30.5%
do
PIB
e
o
de
América
Latina
a
22.9%.
A
nosa
análise
empírica
mostra
ademais
clara
evidencia
da
importancia
que
está
a
ter
as
remesas
no
incremento
do
investimento
privado
en
Ecuador.
Keywords
Inversiones
Política fiscal
Gasto público-Política gubernamental
Ecuador
América Latina
Unión Europea
Política fiscal
Gasto público-Política gubernamental
Ecuador
América Latina
Unión Europea
Rights
Os titulares dos dereitos de propiedade intelectual autorizan a visualización do contido desta tese a través de Internet, así como a súa reproducción, gravación en soporte informático ou impresión para o seu uso privado e/ou con fins de estudo e de investigación. En nengún caso se permite o uso lucrativo deste documento. Estos dereitos afectan tanto ó resumo da tese como o seu contido Los titulares de los derechos de propiedad intelectual autorizan la visualización del contenido de esta tesis a través de Internet, así como su repoducción, grabación en soporte informático o impresión para su uso privado o con fines de investigación. En ningún caso se permite el uso lucrativo de este documento. Estos derechos afectan tanto al resumen de la tesis como a su contenido