Sobre a suposta crase de “que” na poesía trobadoresca galego-portuguesa

Abstract

[Resumo]A partir da teoría expresada por Cunha nos seus “Estudos de Versificação Portuguesa (Séculos XIII a XVI)”, volume publicado em 1982, sobre a imposibilidade de sinalefa e/ou crase das partículas gramaticais “que”, “ca” e “se” na lírica profana galego-portuguesa, son estudados neste relatorio aqueles casos en que na vulgata trobadoresca (conforme a edición dirixida por Mercedes Brea, 1996) aparecen supostas crases de “que” (conxunción e/ou pronome relativo). A revisión de todos os casos vai demostrar a validade absoluta da teoría de Cunha, porque en todos eles hai elementos que permiten unha solución ecdótica diferente á tradicional, partindo dunha rigorosa fidelidade aos manuscritos (A, B, V), de modo que non é necesaria a crase de que para atinxir a correcta contaxe métrica e um perfecto sentido dos textos analizados