Sobre a posibilidade de elisión vocálica da conxunción “se” na poesía profana galego-portuguesa

Abstract

[Resumo] A partir da teoría formulada por Cunha sobre a imposibilidade de sinalefa e/ou crase da conxunción condicional se (e tamén que e ca) na poesía profana galego-portuguesa, neste artigo son estudados aqueles casos en que na vulgata trobadoresca de 1996 aparecen supostas crases desa conxunción. A pesar dalgúns problemas ecdóticos levantados pola tradición manuscrita, a revisión de todos os exemplos vai demostrar a validade da teoría de Cunha, porque en todos eles hai elementos que permiten unha solución editorial diferente á tradicional. Deste xeito, partindo dunha interpretación diversa dos manuscritos, verifícase que non é necesaria a elisión vocálica de se para atinxir a correcta contaxe métrica e un perfecto sentido dos textos analizados.

[Abstract] Following Cunha's theory of the impossibility of eliding and/or contracting the conditional conjunction se (or que and ca) in secular Galician-Portuguese troubadour poetry, this article examines the occurrence of se in apparently contracted forms in the 1996 edition of the Vulgate Cycle. Despite a few textual-critical problems arising from the manuscript tradition of the texts, the revision of all instances of the form proves the validity of Cunha's theory, since there are textual elements present in all cases which permit an alternative analysis to the solution traditionally adopted by editors. By approaching the manuscripts from a different perspective, therefore, this study demonstrates that it is not necessary to elide the vowel in se in order to achieve the correct number of beats or for the texts to make proper sense.