Mostrar o rexistro simple do ítem

dc.contributor.advisorCasabella López, Xosé Manuel
dc.contributor.advisorCasares-Gallego, Amparo
dc.contributor.authorMartínez Raído, José Luis
dc.date.accessioned2023-07-12T14:36:25Z
dc.date.available2023-07-12T14:36:25Z
dc.date.issued2023
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/2183/33312
dc.descriptionPrograma Oficial de Doctorado en Arquitectura e Urbanismo. 5003V01es_ES
dc.description.abstract[Resumen] Si llamamos masas activas a las masas arquitectónicas con función portante y masas pasivas a las masas sin función portante –sólo de cierre–, podemos estudiar la relación que se establece entre ambas a lo largo de la historia. Esta sencilla idea resulta útil para abordar un análisis metódico (o un método de análisis) de la incidencia que la estructura ha tenido en la evolución de la forma arquitectónica. En la arquitectura tradicional se produce identificación generalizada entre la masa activa y la masa pasiva. Podemos hablar, por lo tanto, de una arquitectura de masas asociadas. Con la llegada de nuevos materiales, tras la revolución industrial, las posibilidades estructurales cambian. Esto da lugar a la separación entre la masa activa y la masa pasiva, y podemos hablar de una arquitectura de masas disociadas. La disociación entre la masa activa y pasiva posibilita la aparición de un nuevo elemento de composición independiente, que es la propia estructura. Sin embargo, no toda la arquitectura moderna es disociada, mateniéndose la vigencia de la asociación en parte de la producción arquitectónica. Atendiendo a la relación entre la masa activa y pasiva se propone la clasificación de la disociación arquitectónica.es_ES
dc.description.abstract[Resumo] Se chamamos masas activas ás masas arquitectónicas con función de carga e masas pasivas ás masas sen función de carga –só de peche–, podemos estudar a relación establecida entre ambas ao longo da historia. Esta idea sinxela é útil para abordar unha análise metódica (ou un método de análise) da incidencia que tivo a estrutura na evolución da forma arquitectónica. Na arquitectura tradicional hai una identificación xeralizada entre a masa activa e a masa pasiva. Podemos falar, pois, dunha arquitectura de masas asociadas. Coa chegada de novos materiais, depois da Revolución Industrial, as posibilidades estruturais cambian. Isto dá lugar á separación entre a masa activa e a masa pasiva, e podemos falar dunha arquitectura de masas disociadas. A disociación entre a masa activa e pasiva permite a aparición dun novo elemento de composición independente, que é a propia estrutura. Porén, non toda a arquitectura moderna é disociada, mantendo a vixencia da asociación en parte da producción arquitectónica. Considerando a relación entre masa activa e pasiva, proponse a clasificación da disociación arquitectónica.es_ES
dc.description.abstract[Abstract] If we name active masses to architectural masses with load‐bearing function and passive masses to masses without loadbearing function –only closure–, we can study the relationship between them throughout history. This simple idea is useful to approach a methodical analysis (or an analysis method) of the incidence that the structure has had in the evolution of the architectural form. In traditional architecture there is a general identification between the active mass and the passive mass. We can talk, therefore, about associated masses architecture. With the arrival of new materials, after the Industrial Revolution, the structural possibilities change; this leads to the separation between the active mass and the passive mass, and we can talk about dissociated masses architecture. The dissociation between the active and passive mass enables the appearance of a new independet composition element, which is the structure itself. However, not all modern architecture is dissociated, since in part of contemporary architecture the use of the association is maintained. Considering the relationship between active and passive mass, a classification of architectural dissociation is proposed.es_ES
dc.language.isospaes_ES
dc.rightsOs titulares dos dereitos de propiedade intelectual autorizan a visualización do contido desta tese a través de Internet, así como a súa reproducción, gravación en soporte informático ou impresión para o seu uso privado e/ou con fins de estudo e de investigación. En nengún caso se permite o uso lucrativo deste documento. Estos dereitos afectan tanto ó resumo da tese como o seu contido Los titulares de los derechos de propiedad intelectual autorizan la visualización del contenido de esta tesis a través de Internet, así como su repoducción, grabación en soporte informático o impresión para su uso privado o con fines de investigación. En ningún caso se permite el uso lucrativo de este documento. Estos derechos afectan tanto al resumen de la tesis como a su contenidoes_ES
dc.subjectAsociaciónes_ES
dc.subjectDisociaciónes_ES
dc.subjectMasa activaes_ES
dc.subjectMasa pasivaes_ES
dc.subjectOrdenes_ES
dc.subjectProporciónes_ES
dc.subjectEstructuraes_ES
dc.subjectFormaes_ES
dc.subjectEstructuras, análisis dees_ES
dc.subjectAnálisis de formases_ES
dc.subjectDiseño arquitectónicoes_ES
dc.subjectOrdees_ES
dc.subjectEstruturaes_ES
dc.subjectAssociationes_ES
dc.subjectDissociationes_ES
dc.subjectActive masses_ES
dc.subjectPassive masses_ES
dc.subjectOrderes_ES
dc.subjectProportiones_ES
dc.subjectStructurees_ES
dc.subjectShapees_ES
dc.titleLa disociación de masas: incidencia de la estructura en la forma arquitectónicaes_ES
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/doctoralThesises_ES
dc.rights.accessinfo:eu-repo/semantics/openAccesses_ES


Ficheiros no ítem

Thumbnail

Este ítem aparece na(s) seguinte(s) colección(s)

Mostrar o rexistro simple do ítem