A meditación na educación e a ecoloxía profunda

Abstract

[Resumo] A Modernidade dirixiuse ó privilexio ás técnicas, descoidando outras dimensións subjetivas, como os valores humanos, conceptos de felicidade, Espiritualidade ou sentimentos. No labirinto da excesiva racionalidade, algúns buscan algunha saída que posibilite novas respostas á liberdade e as reflexións existenciais, que non se resumen na lóxica, pero tamén en sentidos, crenzas ou espiritualidades. A educación pode ter un destacado papel máis integrador, aliándose o diálogo entre os conceptos e os afectos. O noruegués Arne Naess postulou unha ecoloxía profunda que non quedase á superficie das cousas de forma fría e distante, pero que houbese máis implicación humano coa natureza, coa espiritualidade e de máis dimensións marxinadas pola lóxica positivista. Por medio destes principios da ecoloxía profunda e un diálogo co Zen, presentamos e debatemos Proxecto Silencio, que proporciona un conxunto de prácticas meditativas na escola e na universidade, culminando un mergullo colectivo de oito horas, mergullados no silencio como pacto do grupo . Tras estas vivencias, 23 entrevistas foron realizadas, que revelaron o silencio tamén como forma de comunicación entre o humano eo medio ambiente, entre o eu eo outro fenomenológico, así como fonte de aprendizaxe pertinente á busca de novas respostas existencias.

[Abstract] Modernity privileged techniques, neglecting other subjective dimensions, such as human values, concepts of happiness, spirituality or feelings. In the labyrinth of excessive rationality, some people seek some way out that allows an escape from freedom, and existential reflections that are not limited to logic, but also in meanings, beliefs or spiritualities. Education can play a more integrating role, combining the dialogue between concepts and affections. The Norwegian Arne Naess postulated a deep ecology that would not be on the surface of things and changes, but that there would be more human involvement with nature, with spirituality and other dimensions marginalized by positivist logic. Through these principles of deep ecology and a dialogue with the Zen principles, we present and debate the Silence Project, which provides a set of meditative practices at school and university, culminating in a collective eight-hour dive, submerged in the Silence as a pact of the group. After these experiences, 23 interviews were carried out, which revealed the silence also as a form of communication between the human and the environment, between the Self and the Other phenomenological, as well as source of learning of a existencial search.