Mostrar o rexistro simple do ítem

dc.contributor.advisorArufe Varela, Alberto
dc.contributor.advisorMartínez Girón, Jesús
dc.contributor.advisorSobrido, María (Titora)
dc.contributor.authorBarros, Mário Silveiro de
dc.contributor.otherUniversidade da Coruña. Departamento de Dereito Público Especiales_ES
dc.date.accessioned2017-01-03T15:02:33Z
dc.date.available2017-01-03T15:02:33Z
dc.date.issued2016
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/2183/17876
dc.description.abstract[Resumen] La hipótesis de partida de mi trabajo doctoral es la convicción firme de que un litigante de seguridad social (y por antonomasia, quien reclama prestaciones frente a la Administración de seguridad social) presenta unas singularidades tan grandes, frente a otro tipo de litigantes de Derecho común, como para justificar que los honorarios del abogado que le defiende tengan asimismo un régimen jurídico peculiar. Esta hipótesis de partida se encuentra apoyada en la regulación que la legislación federal norteamericana realiza del tema de los honorarios de los abogados en procesos judiciales de seguridad social. Se trata de una regulación legal, completada por las decisiones al respecto de la Corte Suprema de los Estados Unidos, caracterizada por tres rasgos identificadores esenciales. En primer lugar, el de que el típico cliente de seguridad social de un abogado no es ningún cliente sofisticado, de manera que en la práctica el correspondiente contrato de prestación de servicios profesionales viene a equivaler a un contrato de adhesión con el abogado. En segundo lugar, el de que la legislación sólo autoriza el cobro de honorarios a este peculiar tipo de clientes del abogado cuando este último vence en el pleito (en consecuencia, un supuesto típico de quota litis pura). En tercer lugar, el de que la legislación sólo autoriza al abogado a cobrar en este caso hasta el máximo de un 25 por ciento de las prestaciones devengadas y no cobradas. Este modelo de partida se ha tomado como referente comparativo en mi trabajo doctoral, al efecto de comprobar cuál es el estado de la cuestión de mi concreto tema tanto en el ordenamiento procesal laboral español, como en el ordenamiento contencioso-administrativo (y eventualmente, procesal laboral) portugués. El trabajo doctoral tiene en cuenta también la competencia o concurrencia con los abogados, llevada a cabo por otros profesionales del Derecho distintos, lo que lógicamente pugna a la baja con los honorarios que unos y otros pueden llegar a cobrar a sus clientes de seguridad social. En los Estados Unidos este otro tema se ha ligado a la actuación profesional (en la vía administrativa previa al contencioso) de los llamados «representantes de reclamantes de prestaciones de seguridad social», mientras que, en el caso del ordenamiento jurídico español y en el del ordenamiento portugués, el término de comparación se ha focalizado en la actuación de los profesionales tradicionalmente denominados en España «graduados sociales», y en la de los profesionales denominados en Portugal «solicitadores» (en realidad, «mini abogados»), respectivamente.es_ES
dc.description.abstract[Abstract] The starting hypothesis of my dissertation is the firm thought that a social security litigant (and above all, who claims benefits in front of the social security Administration) has so remarkable features, in front of other kind of common Law litigants, as justiying that the fees of the lawyers who defends him have likewise a peculiar legal regime. This starting hypthesis is based on the ruling that the American federal legislation makes of the subject of lawyer fees in social security judicial proceedings. It is a statutory ruling completed by the corresponding decisions of the Supreme Court of the United States, which is featured by three essential identifying marks. Firstly, the one relating to that the typical social security client of a lawyer is not any sophisticated client, so that in practice the corresponding professional services hiring is equivalent to an adhesion contract with the lawyer. Secondly, the one relating to that such legislation only authorizes the earning of fees to this peculiar kind of clients by the lawyer when the latter wins the case (consequently, a typical event of straightforward quota litis). Thirdly, the one relating to that such legislation only authorizes the earning by the lawyer in this case up to a maximum of a 25 per cent of past-due benefits. This starting model is the comparative referent in my dissertation, in order to check the state of the question of my peculiar subject not only in the Spanish labor proceedings order, but also in the Portuguese administrative proceedings order (and eventually, in its labor proceedings one). My dissertation bears also in mind the concurrence with the lawyer, performed by other different legal professionals, what logically pushes down the amount of the fees that both kind of professionals can earn from their social security clients. In the United States this other subject is linked to the professional activity (in administrative proceedings previous to the judicial one) of the so-called «Social Security Benefits Claimants’ Representatives», although in the cases of the Spanish and Portuguese legal orders the comparative term is focused in the activity of the professionals traditionally called in Spain «social graduates», and the professionals called in Portugal «solicitors» (in fact, «mini lawyers»), respectively.es_ES
dc.description.abstract[Resumo] A hipótese de partida do meu traballo de doutoramento é a convicción firme de que un litigante de seguridad social (e por antonomasia, quen reclama prestacións fronte á Administración de seguridad social) presenta unhas singularidades tan grandes, fronte a outro tipo de litigantes de Dereito común, como para xustificar que os honorarios do avogado que lle defende teñan igualmente un réxime xurídico peculiar. Esta hipótese de partida atópase apoiada na regulación que a lexislación federal norteamericana realiza do tema dos honorarios dos avogados en procesos xudiciais de seguridade social. Trátase dunha regulación legal, completada polas decisións ó respecto da Corte Suprema dos Estados Unidos, caracterizada por tres trazos identificadores esenciais. En primeiro lugar, o de que o típico cliente de seguridade social dun avogado non é ningún cliente sofisticado, de xeito que na práctica o correspondente contrato de prestación de servizos profesionais ven a equivaler a un contrato de adhesión co avogado. En segundo lugar, o de que a lexislación só autoriza o cobro de honorarios a este peculiar tipo de clientes do avogado cando este último vence no pleito (en consecuencia, un suposto típico de quota litis pura). En terceiro lugar, o de que a lexislación só autoriza ó avogado a cobrar neste caso até o máximo dun 25 por cento das prestacións devengadas e non cobradas. Este modelo de partida tomouse como referente comparativo no meu traballo de doutoramento, ó efecto de comprobar cal é o estado da cuestión do meu concreto tema tanto no ordenamento procesal laboral español, como no ordenamiento contencioso-administrativo (e eventualmente, procesal laboral) portugués. O traballo de doutoramento ten en conta tamén a competencia ou concurrencia cos avogados, levada a cabo por outros profesionais do Dereito distintos, o que lóxicamente pugna á baixa cos honorarios que uns e outros poden chegar a cobrar ós seus clientes de seguridade social. Nos Estados Unidos estoutro tema ligouse á actuación profesional (na vía administrativa previa ó contencioso) dos chamados «representantes de reclamantes de prestacións de seguridade social», mentres que, no caso do ordenamento xurídico español e no do ordenamento portugués, o termo de comparación focalizouse na actuación dos profesionais tradicionalmente denominados en España «graduados sociais», e na dos profesionais denominados en Portugal «solicitadores» (en realidade, «mini avogados»), respectivamente.es_ES
dc.description.abstract[Resumo] A hipótese de partida de meu trabalho doctoral é a convicção firme de que um litigante de segurança social (e por antonomasia, quem reclama prestações em frente à Administração de segurança social) apresenta umas exclusividades tão grandes, em frente a outro tipo de litigantes de Direito comum, como para justificar que os honorarios do advogado que lhe defende tenham assim mesmo um regime jurídico peculiar. Esta hipótese de partida encontra-se apoiada na regulação que a legislação federal norte-americana realiza do tema dos honorarios dos advogados em processos judiciais de segurança social. Trata-se de uma regulação legal, completada pelas decisões ao respeito do Corte Suprema dos Estados Unidos, caracterizada por três rasgos identificadores essenciais. Em primeiro lugar, o de que o típico cliente de segurança social de um advogado não é nenhum cliente sofisticado, de maneira que na prática o correspondente contrato de prestação de serviços profissionais vem a equivaler a um contrato de adesão com o advogado. Em segundo lugar, o de que a legislação só autoriza a cobrança de honorarios a este peculiar tipo de clientes do advogado quando este último vence no pleito (em consequência, um suposto típico de quota litis pura). Em terceiro lugar, o de que a legislação só autoriza ao advogado a cobrar neste caso até o máximo de um 25 por cento das prestações adquiridas e não cobradas. Este modelo de partida tomou-se como referente comparativo em meu trabalho doctoral, ao efeito de comprovar qual é o estado da questão de meu concreto tema tanto no ordenamento processual trabalhista espanhol, como no ordenamento contencioso-administrativo (e eventualmente, processual trabalhista) português. O trabalho doctoral tem em conta também a concorrência ou participação com os advogados, levada a cabo por outros profissionais do Direito diferentes, o que logicamente pugna à baixa com os honorarios que uns e outros podem chegar a cobrar a seus clientes de segurança social. Nos Estados Unidos este outro tema uniu-se à actuação profissional (na via administrativa prévia ao contencioso) dos chamados «representantes de reclamantes de prestações de segurança social», enquanto, no caso do ordenamento jurídico espanhol e em o do ordenamento português, o termo de comparação tem-se focalizado na actuação dos profissionais tradicionalmente denominados em Espanha «graduados sociais», e na dos profissionais denominados em Portugal «solicitadores» (em realidade, «mini advogados»), respectivamente.es_ES
dc.language.isospaes_ES
dc.rightsOs titulares dos dereitos de propiedade intelectual autorizan a visualización do contido desta tese a través de Internet, así como a súa reproducción, gravación en soporte informático ou impresión para o seu uso privado e/ou con fins de estudo e de investigación. En nengún caso se permite o uso lucrativo deste documento. Estos dereitos afectan tanto ó resumo da tese como o seu contido Los titulares de los derechos de propiedad intelectual autorizan la visualización del contenido de esta tesis a través de Internet, así como su repoducción, grabación en soporte informático o impresión para su uso privado o con fines de investigación. En ningún caso se permite el uso lucrativo de este documento. Estos derechos afectan tanto al resumen de la tesis como a su contenidoes_ES
dc.subjectAbogados-Honorarios profesionales-Españaes_ES
dc.subjectAbogados-Honorarios profesionales-Portugales_ES
dc.subjectAbogados-Honorarios profesionales-América del Nortees_ES
dc.subjectSeguridad social-Derecho-Españaes_ES
dc.subjectSeguridad social-Derecho-Portugales_ES
dc.subjectSeguridad social-Derecho-América del Nortees_ES
dc.subjectGastos de justicia-Españaes_ES
dc.subjectGastos de justicia-Portugales_ES
dc.subjectGastos de justicia-América del Nortees_ES
dc.titleLos honorarios de abogados en procesos de seguridad social : un estudio comparado de los ordenamientos norteamericano, español y portuguéses_ES
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/doctoralThesises_ES
dc.rights.accessinfo:eu-repo/semantics/openAccesses_ES


Ficheiros no ítem

Thumbnail

Este ítem aparece na(s) seguinte(s) colección(s)

Mostrar o rexistro simple do ítem