El láser de dióxido de carbono en Dermatología, 15 años de investigación clínica

Use este enlace para citar
http://hdl.handle.net/2183/15438Colecciones
- Teses de doutoramento [2224]
Metadatos
Mostrar el registro completo del ítemTítulo
El láser de dióxido de carbono en Dermatología, 15 años de investigación clínicaAutor(es)
Directores
Gómez Tellado, Manuel AdolfoAlmagro Sánchez, Manuel
Fecha
2015Centro/Dpto/Entidad
Universidade da Coruña. Departamento de MedicinaResumen
[Resumen]En 1964, Patel en los laboratorios “the bell telephone company”,
desarrolló el primer láser de dióxido de carbono (CO2) y posteriormente, en
1967, Polanyi y colaboradores, demostraron la aplicación quirúrgica de este
láser, desarrollando un sistema para tratamiento médico. En la actualidad el
láser de CO2 es el más quirúrgico de todos los láseres creados para uso
dermatológico.
Desde los años 70 las indicaciones de tratamiento con láser de CO2, con
mayor o menor éxito, no han dejado de crecer y en la actualidad continúa
siendo una herramienta de gran utilidad en los departamentos y consultas de
Dermatología a lo largo de todo el mundo.
Sus indicaciones han ido de forma paralela a su uso, pero su utilización
en un Centro Hospitalario del Sistema Público en muchas ocasiones se ha
puesto en entredicho. En los últimos 15 años hemos realizado tratamientos con
láser de CO2 en el Servicio de Dermatología del CHU de A Coruña, a una
media de 500 tratamientos por año. En este tiempo, hemos revisado las
indicaciones ya existentes de tratamiento con láser de CO2 comparando sus
resultados con otras modalidades terapéuticas, se ha hecho una investigación
en cuanto a nuevas indicaciones de tratamiento con láser de CO2, y se han
minimizado en lo posible los efectos secundarios. Gran parte de este trabajo ha
sido recogido en la literatura dermatológica a través de diversos artículos en
publicaciones internacionales, y comunicado en Congresos como
comunicaciones y ponencias.
De esta forma nos planteamos como objetivos Revisar las indicaciones
de tratamiento con láser de CO2 y exponer nuestra experiencia personal para
comparar los resultados propios obtenidos con los previamente publicados en
la literatura, aportar nuevas indicaciones del láser de CO2 en la que se
demuestra su eficacia y desarrollar estrategias para mejorar la seguridad del
paciente y minimizar los posibles efectos adversos de su aplicación.
Nuestra búsqueda bibliográfica demuestra que las indicaciones de láser
de CO2 han crecido con los años de forma exponencial.
Nuestros resultados aportan nuevas indicaciones de tratamiento con
láser de CO2 como son el nevus ecrino ductal porqueratósico, la hipertrofia
labial que acompaña a las manchas en Vino de Oporto, el angioqueratoma
circunscrito neviforme, el tratamiento paliativo del xantogranuloma necrobiótico de los párpados, el tratamiento paliativo de las malformaciones venosas
localizadas en la cavidad oral, el tratamiento paliativo de la mucinosis nodular,
los hemangiomas arteriovenosos asociados a insuficiencia hepática crónica y el
tratamiento combinado de láser de CO2 y presión lateral de los quistes vellosos
eruptivos.
El láser de CO2 continúa siendo el tratamiento de elección en los
hidrocistomas apocrinos y en las tuberosidades asociadas a las manchas en
Vino de Oporto, y continúa siendo una opción importante en los lagos venosos,
en la eritroplasia de Queyrat con afectación uretral, la enfermedad de Bowen,
los diferentes tipos de Milia y en los carcinomas basocelulares de tipo
superficial y nodular.
Al incluir un número importante de casos nuestras series aportan que el
factor pronóstico más importante para el tratamiento de los nevus epidérmicos
con el láser de CO2, es el grosor que presenten las lesiones en el momento del
tratamiento, y al hacer un seguimiento largo de los pacientes, vemos que el
desarrollo de carcinoma epidermoide de labio inferior tras el tratamiento de las
queilitis actínicas con láser de CO2 y un seguimiento medio de 29,4 meses es
de un 4,6% de los casos.
El desarrollo de satelitosis tras un tratamiento de un granuloma
piogénico con láser de CO2, es una complicación no descrita de estos sistemas
de láser.
Para los que habitualmente utilizamos el láser de CO2, se convierte en
una herramienta de trabajo prácticamente imprescindible. [Abstract]In 1964, Patel in laboratories "The Bell Telephone Company" developed
the first carbon dioxide (C02) laser and later, in 1967, Polanyi et al
demonstrated the surgical applications of this laser, developing a system tor
medical treatment. Currently, CO2 laser is the main surgical laser created for
dermatologic use.
Since the 70s, there have been an increasing number of indications for
C02laser treatment, with variable success. Today, it remains a very useful tool
in the departments and consultations of Dermatology over the world.
Its indications have grown in direct proportion to a wider use; however its
usefulness in the Public Health System has often been called into question. In
fhe tast 15 years we have made C02 laser treatments in the Dermatology
Department of the University Hospital of A Coruña with an average of 500
treatments per year.
Over time, we have reviewed the existent indications of C02 laser
treatment, comparing its results with those of other therapeutic modalities, we
have also performed a research on new indications for treatment with this laser,
and we have minimized the secondary effects as far as possible.
Much of this work has been collected in the dermatological literature
through several articles in intemational publications, and reported in congresses
as communications and presentations.
In this way we set the following objectives:
1. To review the indications of treatment with C02 laser and expose our
personal experience in order to compare our own results with those
previously reported in the literature
2. To provide new indications of C02 laser in which we have demonstrated
effectiveness, and
3. To develop strategies to improve patient safety and minimize possible
adverse effects of its application.
Our literature research shows that the indications of CO2 laser treatment
have grown exponentially over time.
Our results provide new indications of CO2 laser treatment, such as
porokeratotic eccrine duct naevus, lip hypertrophy secondary to Port-Wine stains, naeviforme circumscriptum angiokeratoma, palliative treatment of
necrobiotic xanthogranuloma of eyelids, palliative treatment of oral venous
malformations, palliative treatment of nodular mucinosis, arteriovenous
haemangiomas associated with chronic liver disease and combined treatment
of eruptive vellus ha ir cysts with carbon dioxide laser and lateral pressure.
C02 laser is still the treatment of choice of apocrine hidrocystomas and
nodular lesions associated with Port-Wine stains. In addition, it is an important
therapeutic option in venous lakes, erythrpoplasia of Queyrat with urethral
involvement, Bowen's disease, different types of millia and superficial and
nodular basal cell carcinomas.
By including a significant number of cases, our study demonstrates that
the most important prognostic factor in the treatment of epidermal naevi with
C02 laser is the thickness of lesions at the time of treatment. Furthermore,
because of a long patient follow-up, we found that the development of
squamous cell carcinoma of the lower lip after treatment of actinic cheilitis with
carbon dioxide vaporization was 4,6% of cases, with a mean follow-up period of
29.4 months.
We described the development of satellitosis afier treatment of a
pyogenic granuloma with C02 laser, which had not been previously reported in
the medicalliterature.
For the dermatologist who regularly uses carbon dioxide laser, it
becomes an almost indispensable work tool. [Resumo]
En 1964, Patel nos laboratorios "The Bell Telephone Company",
desenvolveu o primeiro laser de dióxido de carbono (C02 ) e máis tarde, en
1967, Polanyi et al, demostraron a aplicación cirúrxica deste láser,
desenvolvendo un sistema para tratamento médico. Na actualidade o láser de
COz é o máis cirúrxico dos láseres creados para uso dermatolóxico.
Dende os anos 70 as indicacións de tratamento con láser de C02, con
maiar ou menor éxito, non pararon de crecer e hoxe segue a ser unha
ferramenta moi útil nos departamentos e consultas de dermatoloxla en todo o
mundo.
As súas indicacións creceron paralelamente ao seu uso, pero a súa
utilidad e nun hospital da rede pública de saúde foi moitas veces posta en
dúbida. Nos últimos 15 anos, fixemos tratamentos con láser de C02 no
departamento de Dermatoloxia do CHU A Corufla, cunha media de 500
tratamentos anuais. Nese tempo estudamos as indicacións existentes para o
tratamento con láser de CO2 comparando os seus resultados cos doutras
modalidades terapéuticas, fixemos un ha investigación en canto as novas
indicacións de tratamento con este láser, e minimizamos na medida do posible
os efectos non desexados. Moito deste traballo foi recollido na literatura
dermatolóxica a través de varios artigos en publicacións internacionais e
,presentados en congresos como comunicacións e presentacións.
Desta maneira plantexámonos como obxectivos:
Revisar as indicacións do tratamento con láser de C02 e expoñer a nosa
experiencia persoal para comparar os nosos resultados con aqueles
previamente publicados na literatura
- Aportar novas indicacións do láser de C02 nas que demostramos a súa
eficacia e,
Desenvolver estratexias para mellorar a seguridade do paciente e
minimizar os posibles efectos adversos da súa aplicación
A nosa revisión da literatura mostra que as indicacións do láser de C02
crece ron exponencialmente ao longo dos anos.
Os nosos resultados aportan novas indicacións para o trata mento con
láser de C02 como o nevo ecrino ductal poroqueratósico, a hipertrofia dos beizos que acompaña as manchas en viño do Porto, o angioqueratoma
circunscrito neviforme, o trata mento paliativo do xantogranuloma necrobiótico
das pálpebras, o trata mento paliativo das malformacións venosas na cavidade
oral, o tratamento paliativo da mucinosis nodular, os hemangiomas
arteriovenosos asociados a enfermidade hepática crónica e o trata mento
combinado dos quistes velosos eruptivos con láser de C02 e presión lateral.
O láser de CO2 aínda é o tratamento de elección nos hidrocistomas
apocrinos, nas tuberosidades asociadas coas manchas en viño do Porto, e
segue a ser unha opción importante nos lagos venosos, na eritroplasia de
Queyrat con afectación uretral, na enfermidade de Bowen, nos distintos tipos
de quistes miliares e no carcinoma basocelular dos tipos superficial e nodular.
Coa inclusión dun número significativo de casos, a nosa serie aporta que
o factor prognóstico máis importante para o tratamento dos nevos epidérmicos
con láser de C02 é o espesor das lesións no momento do tratamento. Ademais,
por mor do long o seguimento dos pacientes, puidemos achar que o
desenvolvemento de carcinoma escamoso do beizo inferior foi do 4,9% dos
casos tras unha media de seguimento de 29,4 meses.
Describimos por vez primeira a ocorrencia de satelitosis tras un
tratamento dun granuloma pioxénico con láser de C02, feito que non fora
previamente referido na literatura médica.
Para aqueles que usamos de modo regular o láser de C02, faise una
ferramenta de traballo case indispensable.
Palabras clave
Medicina-Investigación
Láser en medicina
Dermatología-Tratamiento
Láser en medicina
Dermatología-Tratamiento
Derechos
Os titulares dos dereitos de propiedade intelectual autorizan a visualización do contido desta tese a través de Internet, así como a súa reproducción, gravación en soporte informático ou impresión para o seu uso privado e/ou con fins de estudo e de investigación. En nengún caso se permite o uso lucrativo deste documento. Estos dereitos afectan tanto ó resumo da tese como o seu contido Los titulares de los derechos de propiedad intelectual autorizan la visualización del contenido de esta tesis a través de Internet, así como su repoducción, grabación en soporte informático o impresión para su uso privado o con fines de investigación. En ningún caso se permite el uso lucrativo de este documento. Estos derechos afectan tanto al resumen de la tesis como a su contenido